ร้านอาหารที่ประเดิมมื้อแรกของผมได้มีการตกแต่งร้านด้วยกล่องไฟสตูดิโอและลูกค้าสามารถถ่ายภาพได้อย่างสวยงาม

อย่างไรก็ตาม ผมมีที่พักเรียบร้อยแล้วมื้อเย็นหรือคาก็ได้นั่งกินกันสามคนรวมทั้งคุณปรีชาด้วย
ร้านอาหารที่ประเดิมมื้อแรกของผมมีซื่อว่า พิคโคลา โรซ่า แปลว่า ดอกกุหลาบดอกเล็กมีผักสลัดกับลเต๊กรสชาติก็ไม่เลว เป็นร้านเล็กๆ สมซื่อร้านผู้คนไม่พลุกพล่าน ปรากฏว่าเป็นร้านขาประจำของคุณนพดลกับคุณปรีชาเพราะนอกจากราคาถูกแล้วยังเป็นกันเองฟังคุณนพดลพูดกับสาวน้อยซึ่งคงเป็นกุหลาบดอกน้อยแล้วน่าอิจฉา กล่องไฟถ่ายภาพ ผมถามเขาว่าใช้เวลาเรียนนานแค่ไหนคุณนพดลก็หัวเราะแล้วบอกว่าขืนไปเรียนอย่างที่คิดว่าควรจะเรียนละก็ปานนี้คงยังดูงานที่สถานีทีวีไม่รู้เรื่อง เรื่องอย่างนี้ต้องเรียนทางลัดคุณนพดลว่าทางลัดของคุณนพดลเริ่มด้วยการใช้ภาษาอังกฤษกับสาวอิตาเลียนซึ่งมีเวลาว่างก็จะไปรับเธอไปไหนต่อไหนด้วยกันจนเรียนรู้ภาษาพูดได้อย่างคล่องปากหลังอาหารมื้อเย็นหรือจะเรียกว่าคั๋าก็ได้เรียบร้อยแล้ว ผมก็กลับที่พักโดยนัดแนะกันว่ารุ่งขึ้นเช้าจะมารับและจะหาทางเข้าไปที่พักนักกีฬาทีมยิงปีนด้วยกัน โดยคุณปรีชาจะอยู่สถานีทีวีนัดพบกันตอนบ่ายๆ ที่ไหนลักแห่งที่ผมจำไม่ได้แล้วนี่คือ สิงที่เกิดขึ้นกับผมโดยไม่คาดคิดมาก่อนเพราะหลังจากได้มักคุ้นกันที่อิตาลีแล้วความลัมพันธ์จึงก่อตัวไปอีกยาวนานจนมีเหตุการณ์อีกมากมายชนิดที่คิดไม่ได้เกิดขึ้นกับผมอันถือว่าเป็นอีกช่วงชีวิต กล่องไฟถ่ายรูป หนึ่งรุ่งขึ้น คุณนพดลมาคนเดียวรบผมที่แมนซั่นเขาก็ถามว่านอนหลับไหม อาหารเข้าเป็นยังไงห้องนํ้าไม่สะดวกต้องรออะไรทำนองนี้หรือเปล่าด้วยความเอาใจใส่อาหารเช้าคือกาแฟ ขนมปัง แยมเนยสดกับผลไม้ซึ่งเพียงพอสำหรับผม ห้องนํ้านั้นพูดก็พูดเถอะคนยุโรปไม่นิยมอาบนั้าเหมือนคนตะวันออกเฉพาะอย่างยิ่งคนไทยจึงไม่ค่อยมีปัญหาผมออกมาอาบนาแต่เช้าอย่างสบายมีอ่างอาบแต่ผมเตรียมสบุ่และของใช้อื่นไปพร้อมจึงไม่ต้องกังวลเสร็จจากอาหารเช้าก็ลงลิฟต์มาชั้นล่างเดินไปมาแถวๆ หน้าที่พักซึ่งอยู่ริมถนนซอย รถจึงไม่พลุกพล่านโชคดีอยู่หน่อยตรงที่ห้องนอนไม่ใกล้กับลิฟตํซึ่งทุกครั้งที่มีคนเข้าออกจะมีเสียงดังมากทีเดียวคุณนพดลพาผมไปที่หน้าบริเวณที่จะเดินเข้าไปยังที่พักนักกีฬามีเจ้าหน้าที่ประจำคอยตรวจตราคนเข้ามากกว่าคนออก นพดลรออยู่ชั่วขณะจึงเดินเข้าไปเหมือนถามไถ่กับคนเฮาที่นั่นชั่วขณะก็กลับมาบอกผมว่ารอประเดี๋ยวปรากฏว่านพดลไปถามถึงการติดต่อกับที่พักนักกีฬาแต่ไม่ได้เรื่องก็สบายไปเพราะมีมือถือสารพัดประโยชน์ กล่องไฟถ่ายภาพฉากขาว อีกไม่นานคุณเฑียรร์ซึ่งนอนข้างนอกที่เป็นโรงแรมโดยบุ๊คไว้ก่อนแล้วก็มาถึง พอดีมีนักกีฬากลุ่มใหญ่กำลังจะเดินเข้าไปนพดลก็รีบฉุดให้ผมเดินไปด้วย โดยคุณเฑียรร์เอาเสื้อทีมมาให้ผมคลุมแต่คุณเฑียรร์มีบัตรผ่านอยู่แล้ว เราจึงเข้ามาได้สะดวกและตรงไปที่พักทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสคุณสาโรซซวนผมไปโรงอาหาร ผมบอกว่าอิ่มแล้ว เอาไว้วันหลังค่อยหิ้วท้องมากินที่นี่ทุกคนถามถึงสนามซ้อมซึ่งมีการนัดแนะเวลากันโดยมีรถมารับผมพลอยติดร่างแหไปด้วย ขาออกไม่ยุ่งยากอะไรผมปรีกษาถึงวันเปิดปฐมฤกษ์ซึ่งผมยังไม่รู้ว่าจะเข้าได้ยังไงคุณเฑียรร่ให้ผมเตรียมภาพถ่ายซึ่งเตรียมไว้ก่อนแล้วให้เอามาให้เพื่อจะได้ใช้เป็นบัตรผ่านโดยวิธีอะไรยังไม่บอกจนกระนั่งถึงวันที่มีพิธีเปิดผมก็ผ่านประตูสนามเข้าไปพร้อมด้วยกล้องถ่ายภาพ กล่องไฟฉากขาว เป็นที่นั่งของคนทั่วไป เพียงแต่ระบุว่าเป็นนักกีฬาคนหนึ่งผมผ่านเข้าไปหาที่นั่งได้เรียบร้อยรอเวลาพิธีเปิดซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งกับที่นั่งของผมแต่เห็นนกพิราบที่เตรียมไว้นั้นพรั่งพรูออกจากบริเวณที่นั่งของคนดูตรงนั้นมีซ่องว่างเหมือนกั้นที่นั่งเอากรงนกมาวางตั้งเรียงราย พอได้สัญญาณก็จัดแจงเปิดกรงนกผู้คนปรบมือกันสนั่นหวั่นไหวผมได้ภาพที่นั่งของคนดู ๒-๓ ภาพกำหนดไว้ในใจว่าจะต้องหาทางถ่ายภาพแถวนักกีฬาไทยให้ได้ต่อมาแถวนักกีฬาก็พาเหรดเข้าสนามผมลุกจากที่นั่งเดินลงไปจนถึงที่เป็นซ่องว่างซึ่งมีกรงนกเปล่าๆ ตั้งอยู่พ้นจากตรงนั้นคือขอบสนามผมจับตาดูจนเห็นนักกีฬาไทยเดินมาใกล้แล้วผมก็ทำได้อย่างที่คิดเอาไว้ซึ่งจะว่าไป กล่องถ่ายภาพ แล้วมันไม่ถูกแต่ความที่อยากได้ภาพทำให้ผมไม่คิดอะไรกดซัตเตอร์ได้ ๓-๕ รูปก็รีบพ้บกล้องเก็บแล้วเดินครึ่งวิ่งกลับมาที่ขอบสนามเพราะเห็นเจ้าหน้าที่วิ่งกันมาแต่ไกลคนดูแถวใกล้ที่สุดยื่นมือมาให้ผมจับแล้วรั้งเอาตัวผมกลับขึ้นมาได้แล้วผมก็เดินออก ไม่กลับไปนั่งที่เดิมผมยังอาศัยไหว้วานคุณนพดลทุกเมื่อเชื่อวันกลับไปกินข้าวมื้อคํ่าที่ร้านเดิมมีไวน์กินบ้างนิดหน่อยแล้วเอาบัตรที่ผมติดตัวมาให้นพดลดู เป็นบัตรชื่อคนอื่นแต่ภาพถ่ายเจ้าของบัตรถูกลอกออกไป เอาภาพผมแปะไว้แทนที่ผมได้อาศัยบัตรนี้เดินเข้าไปที่พักนักกีฬาได้สบาย กล่องไฟถ่ายรูปสินค้า