เมื่อสมควรแก่เวลาแล้วเรือตังเกพาหนะของเราจึงแล่นมาลอยลำหน้าเกาะพงันตามเคยและก็มีอยู่ลำหนึ่งเขาใช้ไฟของกล่องไฟสตูดิโอล่อปลาและถ่ายภาพ

เรือที่ออกมาจับปลาจะละเม็ดดำด้วยการล่อให้ปลามาเล่นกับแสงไฟมีหลายลำ จะเห็นเป็นหย่อมๆ ทิ้งระยะห่างพอควรแต่ก็เห็นกันได้ เมื่อสมควรแก่เวลาแล้วเรือตังเกพาหนะของเราจึงแล่นมาลอยลำหน้าเกาะพงันตามเคย โดยกำหนดว่ารุ่งขึ้นจะไปเกาะสมุยออกเรือกลางคืนๆโดยไม่จำเป็นจะไม่ได้ดูทิวทัศน์ คุณบุรีบอกจึงมาลอยลำคุยกันต่อบ้างงัดเอานํ้าเปลี่ยนนิสัยมาดื่มกินกันครึกครื้นเฉพาะอย่างยิ่ง หม่อม จะ
สนุกกว่าใคร มีคนร่วมวงแทบจะทุกคนยกเว้นผมเสบียงกรังชนิดนํ้าจึงร่อยหรอลงเพราะคิดว่าเมื่อถึงสมุยแล้วก็จะหามาเพิ่มเติมได้แล้วไม่นานเกินรอเรือตังเกก็ออกจากหน้าเกาะพงันมุ่งหน้าไปสมุยทะเลไม่มีคลื่นที่ใหญ่โตอะไรเป็นระลอกธรรมดา กล่องไฟถ่ายรูป ราคา เพียงแต่ลมค่อนข้างแรงและคลื่นจะเป็นระลอก หัวแตกเรียกตามภาษาซาวเรือ มีความเพลิดเพลินจนน่าถือได้ว่าเป็นการพักผ่อนจริงๆมีน้ำกับฟ้าให้เห็นคุณเภาคงนึกสนุกหันมาถามคุณบุรีว่าแถวนี้ใช้เบ็ดลากจะได้ไหมคำตอบก็คือปลาที่กินเบ็ดเกี่ยวผ้าก๊อซย่านนี้ไม่น่าสนใจอะไรก็เลยพูดคุยกันสนุกและชมวิวทิวทัศน์กันไปเล่นกับแสงไม่นานนักเรือของเราก็มาจอดสงบนิ่งอยู่หน้าเกาะสมุยผมคงอธิบายไม่ได้ว่าเป็นด้านไหนของเกาะรู้แต่ว่ามีเรือหาปลาหลายลำที่จอดกัน ใช่แต่เท่านั้น ยังมีเรือแจว ชนิดโล้เรือมารอรับส่งไปขึ้นเกาะด้วยผมจำไม่ได้ว่าราคาเท่าไหร่ทุกคนจึงขมีขมันจะขึ้นเกาะ อย่างน้อยได้ยืดเล้นยืดสายสมุยในช่วงเวลานั้นนับห่างจากนี้ก็สี่สิบเก้าปี ถือได้ว่ายังไม่เจรืญอะไรมากผมไม่เคยเห็นอาคารร้านค้าที่จะบ่งบอกถึงการเป็นแหล่งท่องเที่ยว มีตลาด มีร้านค้าเรียงรายไม่ยืดยาวนักถนนก็ไม่เรียบราบ เรียกว่าความเจริญยังมาไม่ถึงหรือจะเรียกว่าความตื่นตัวยังไม่เกิดก็คงได้ กล่องไฟถ่ายภาพ ราคา คุณบุรีชื้อกับข้าวให้ลูกเรือที่ตามมาเอากลับไปที่เรือก่อนดูเหมือนว่าอาหารเย็นวันนั้นถูกจัดก่อนจะยํ่าคํ่าเสียซาไปมีสองสามคนที่ยังอยากจะไปให้ ถึงสมุยตามประสาชายหนุ่มทั้งหลาย เพราะมีเรือรับส่งสบายสบายผมอยู่ในเรือเมื่อมีคนขึ้นบกแล้วก็มีเสียงคนร้องขายขนม แม้แต่กาแฟก็มีปรากฏว่าสินค้าขนมหรือกาแฟนั้นอยู่ในเรือพายที่แม่ค้าพ่อค้าจะพายมาร้องขายกับชาวเรือที่จอดกันหน้าเกาะนั้นแหละผมเรียกเจ้าขนมมาในเรือมีขนมหวานหลายอย่าง มีตะเกียงรั้วเป็นแสงสว่างก็เลยคุยมั่ง ชื้อขนมแบบโอ้เอ้มั่งเป็นอีกมุมหนึ่งชองชีวิตชาวเรือคนที่ขึ้นบกไปลังเสียกับสาวๆ บนฝังกลับมาแล้วเรียกหาเจ้าขนมอีกรอบ คุณบุรีบอกว่าวันนี้ลืมซื้อเสบียงมาเติมให้แต่ว่าเบียร์ไม่มีนะจะมีก็แค่แม่โขงเท่านั้น ก็ไม่มีใครว่าอะไรคืนนั้นคงนอนดึกแต่ก็หลับสบายก่อนหลับผมแว่วเสียงคุณบุรีบอกว่า ตามใจจะอยู่อีกคืนก็ได้ด้วยเหตุนี้ตื่นเช้าจึงยังคงลอยลำอยู่หน้าเกาะคุณบุรีเตรียมจะไปชื้อหาน้ำอมฤตและอาหารกระป๋อง ใครอยากตามไปก็ได้ ผมขออยู่กับเรือเรือพายขายขนมไม่มีมาร้องขายตอนกลางวัน คงเป็นเพราะชาวเรือทั้งหลายจะขึ้นบกกันก่อนสิบเอ็ดโมง กล่องถ่ายภาพ ราคา
คุณบุรีกับลูกเรือก็กลับมาพร้อมด้วยสิงของที่ต้องการ แต่ปรากฏว่านํ้าพรรค์อย่างว่ามีไม่กี่ขวดสำหรับอาหารกระป๋องก็จะมีแต่ของเค็ม เช่น ผักกาดดองปลากระป๋องแทบจะหาไม่ได้ ซื้อเอาไข่และปลาสดมาพอทำกับข้าว คุณสนิท คุณศรีรัตน์และคุณเภากลับมาตอนบ่าย ไม่รู้เหมือนกันว่าไปแกร่วอยู่แถวไหนและเป็นอันตกลงกันว่าเช้ารุ่งขึ้นจะออกเรือไปสงขลาราวๆหกโมงเช้าเรือออกจากที่จอด โบกมือลาสมุยเรือแล่นมาประมาณไม่ถึงชั่วโมงคุณบุรีบอกว่า ท่าไม่ดีแล้วชี้ให้ดูข้างหน้าไกลออกไป ขอบฟ้าสีคลาทะมึน มีลมแรง ไต้ก่งก็เห็นด้วยกับคุณบุรีว่ากลับสมุยดีกว่ายังไม่มีใครคิดว่าอะไร คืนวันนั้น หม่อมสนุกกับแม่ค้าเรือพายขายขนมมีการจับวงคุยถึงการเมืองบ้างตามประสาคนทำงานแล้วก็นอนกัน ไม่มีใครอยาก ขึ้นบก เหมือนคืนแรก กล่องถ่ายรูป ราคา รุ่งเช้าเรือของเราก็ออกจากท่าที่จอด แต่แล้วก็ไปไม่รอดเพราะเมฆยังทะมึนลมยังแรงคุณบุรีสั่งกลับอีกพร้อมกับบอกว่ายังไงพรุ่งนี้เช้าเราคงเดินทางได้แน่ ไม่มีใครออกความเห็นความรื่นเริงชักจะไม่บันเทิงอารมณ์ ไม่มีใครบอกได้ว่า เกิดอะไรขึ้นไม่มีใครนึกถึงวิทยุที่เคยเปิดฟังเพลง ความกังวลใจทำให้ลืมกันหมดเช้าอีกวันที่คุณบุรียืนยันจะต้องเดินทางให้ได้นั้นลักษณะอากาศดูแล้วไม่แตกต่างจากสองวันที่ผ่านมาลักเท่าไหร่คุณบุรีแสดงความหนักใจถามไต้ก๋ง ไต้ก๋งก็บอกว่า แล้วแต่เถ้าแก่แต่ก็ไม่เห็นมีเรือของใครออกจากท่ากันเลยนี่นาคุณบุรีพูดเปรยๆ แต่ก็ไม่สั่งอะไร ทุกคนตื่นกันหมดแล้วมองเห็นสภาพท้องฟ้าและแรงลมที่เริ่มจะแรงขึ้นคลื่นที่เห็นเป็นระลอกก็เริ่มมีความสูงขึ้น เรือถูก
คลื่นโยนใส่จนเรือโคลงไปโคลงมาคุณบุรีเข้าไปยืนอยู่กับนายท้ายเรือด้วยสีหน้าไม่สบายนัก
กล่องไฟถ่ายรูปสินค้า